'Υστερα από μία ώρα κοιμόταν με σφιγμένες τις γροθίτσες νανουρισμένος από τις γλυκές ελπίδες του.Αργότερα ξύπνησε και σκέφτηκε πως δεν είχε βάλει διεύθυνση και γραμματόσημο κι  έτσι έτρεξε να πάρει το γράμμα για να το φτιάξει όπως έπρεπε.Έτρεξε όσο πιο γρήγορα μπορούσε κι έτσι τα κατάφερε.

   Μετά πήγε σε ένα μαγαζί, κοίταξε τα χρήματά του  και είδε πως δεν του έφταναν για να τα αγοράσει.Τα μάτια του άρχισαν να κλαίνε. Βγαίνοντας έξω από το κατάστημα  κάθισε σε μια γωνίτσα στεναχωρημένος.Σε κάπια στιγμή τον είδε ο πωλητής και του μίλησε:

-Τι έπαθες μικρέ; ρώτησε

-Ήθελα να αγοράσω ένα γραμματόσημο αλλά δεν φτάνουν τα χρήματα που έχω.

Ο πωλητής του πιάνει ζεστά τον ώμο και του λέει:

-Δεν πειράζει θα σου δώσω εγώ ένα!

   Ο Βάνκας τότε πέταξε από τη χαρά του και ευχαρίστησε τον πωλητή. Αφού κόλλησε το γραμματόσημο έβαλε τη διεύθυνση  και έτρεξε να βάλει το γράμμα στο κουτί με τα υπόλοιπα γράμματα.

  Μόλις πέρασε ένας μήνας περίπου πήρε νέα από τον παππου του που του έλεγε πως σύντομα θα τον έπαιρνε στο χωριό για να ζήσουν μαζί .Δεν θα δούλευε πια σε εκείνο το σπίτι που τον χτυπούσαν όλοι και του είπε μάλιστα πως μία καλή κυρια έχει τρία μικρά παιδάκια και έτσι θα μπορούν να παίζουν μαζί γιατι είναι στην ίδια ηλικία περίπου.

    Όταν πέρασε ο ένας μήνας ο παππούς ήρθε να πάρει τον Βάνκα για το χωριό. Ο Βάνκας ετοίμασε γρήγορα τα πράγματά του και έτσι έφυγαν.Μετά από ένα χρόνο ο Βάνκας πήγε στο σχολείο και ποτέ του δε δούλεψε ούτε τον χτυπούσε κανείς.Οι δυο τους περνούσαν πολύ καλά και έζησαν χαρούμενοι .

      Ο  ΒΑΝΚΑΣ  ( ΣΥΝΕΧΕΙΑ )

από τη μαθήτρια της Α΄ τάξης Δέσποινα Χουλιάρα

    ...Πέρασαν μέρες ,εβδομάδες ,μήνες  και καμία ανταπόκριση από τον  παππού. Ο Βάνκας   λυπημένος  ρώτησε  τους υπαλλήλους του ταχυδρομείου  αν είδαν ένα γράμμα για τον παππού Κωνσταντή  Μακάριτς   στο  χωριό, μα δεν είχαν δει τίποτα .Όμως  ένας υπάλληλος του είπε πως η διεύθυνση αυτή δεν είναι σωστή και δεν υπήρχε γραμματόσημο. Φεύγοντας ο Βάνκας στενοχωρέθηκε πιο πολύ από πριν και οι ελπίδες του  είχαν πλέον σβήσει .

     Για καλή του τύχη στο δρόμο προς το τσαγκαράδικο συνάντησε έναν παλιό του φίλο από το χωριό, ο οποίος  είχε μετακομίσει  στη Γερμανία από τα  πέντε του χρόνια. Ήρθε στην περιοχή  για  κάτι  δουλειές των γονιών  του  ,όπως είπε. Το πρόσωπο του Βάνκα πλημμύρισε από ευτυχία . Αγκάλιασαν ο ένας τον άλλο με τα δάκρυα να στάζουν στα μάγουλά τους. Ο  Βάνκας  του είπε τα βάσανά του , τον ρώτησε για τα νέα του καθώς και για το πολύτιμο  γράμμα .Του το περιέγραψε . Ο φίλος του, του είπε πως καθώς  περνούσε από ένα ταχυδρομικό  κουτί  παρατήρησε πως ο άντρας που στεκόταν ακριβώς δίπλα κρατούσε το γράμμα που του περιέγραφε ο Βάνκας. Πέρασε από πολύ κοντά και είδε με ακρίβεια τι έγραφε και του υποσχέθηκε πως θα τον βοηθήσει  με το γράμμα .Τότε οι  δύο  φίλοι  αποχαιρέτησαν ο ένας τον άλλο  και   αντάλλαξαν    διευθύνσεις.

    Ο Βάνκας υποψιάστηκε πως ο άντρας που κρατούσε το γράμμα του ήταν το αφεντικό του και άρχισε να ψάχνει στο τσαγκαράδικο και στο σπίτι  για το γράμμα του όσο εκείνος έλειπε  . Μέτα από λίγο το βρήκε χωμένο μέσα σε ένα συρτάρι  με κάτι αποδείξεις του μαγαζιού. Το  άρπαξε και έγραψε  μαζί με τον φίλο του τη σωστή διεύθυνση. Το πήγαν  οι ίδιοι  στο ταχυδρομείο .

    Το γράμμα έφτασε στον παππού, ο οποίος με πολύ περιέργεια φόρεσε τα γυαλιά  του και άρχισε να το διαβάζει . Δάκρυα λύπης έσταζαν από τα μάτια του. Μαζί με τον ιδιοκτήτη του σπιτιού που δούλευε  , ξεκίνησαν για να βρουν τον Βάνκα. Τον βρήκαν  καθισμένο στο πεζούλι  έξω από το τσαγκαράδικο, τον πήραν μαζί τους στο χωριό και τώρα είχε την ζωή που του άξιζε...

ΚΕΙΜΕΝΑ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ Α ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

«Ο Βάνκας» Α.Τσέχωφ  και

«Ο Κωνσταντής» Λ.Ψαραύτη

Οι μαθητές της Α΄ τάξης δημιουργούν ακροστιχίδες και βάζουν τον Βάνκα να διαλέγεται με τον Κωνσταντή.

Ακολουθούν οι εργασιές των μαθητριών 1) Δέσποινας Χουλιάρα 2) Μαρίας Τριώτη και 3) Έλενας Μπερτσιά

Συνέχεια και ολοκλήρωση του διηγήματος....

 Ύστερα από λίγες μέρες το γράμμα εφτασε από τον ταχυδρόμο στον παππού στο χωριό. Ο παππούς ένιωσε χαρά και νοσταλγία για τον εγγονό του . Διάβασε το γράμμα και στεναχωρήθηκε πολύ με όλα αυτά που περνούσε ο εγγονός του.

      Την επόμενη μέρα ο  κ. Μακάριτς πήγε στη Μόσχα να βρει τον Βάνκα. Όμως το αφεντικό του δεν τον άφηνε να φύγει.

    Τελικά τις επόμενες μέρες ο Βάνκας γύρισε στο χωριό και μια καθηγήτρια ,καλή και ευγενική που και αυτή έμενε στο χωριό μαζί με τον παππού τού έμαθε γράμματα χωρίς να εργάζεται και να κουράζεται ο μικρός.     

        Τέλος, ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα…..