Οι γονείς για όλους μας είναι οι πιο σημαντικοί άνθρωποι που έχουμε. Γιατί μας έφεραν στη ζωή και με υπομονή κι αγάπη μας την έμαθαν.

Όταν όμως τα χρόνια περάσουν και κάποτε η ηλικία βαρύνει στους ώμους τους, είναι φορές που αντιμετωπίζονται ως βάρος από τα παιδιά τους.Τα παρακάτω λόγια ελπίζουμε να ευαισθητοποιήσουν ακόμη περισσότερο όσους έχουν ηλικιωμένους γονείς και να τους θυμίσουν γιατί  ...χρειάζεται υπομονή. 

"Εάν μια μέρα με δεις ?γέρο?, εάν λερώνομαι όταν τρώω και δεν μπορώ να ντυθώ, έχε υπομονή.

Θυμήσου πόσο καιρό μου πήρε για να σου τα μάθω εγώ? αυτά όταν εσύ ήσουν μικρός.

Εάν όταν μιλάω μαζί σου επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα, μην με διακόπτεις, άκουσε με.

Όταν ήσουν μικρός κάθε μέρα σου διάβαζα το ίδιο παραμύθι μέχρι να σε πάρει ο ύπνος.

Όταν δεν θέλω να πλυθώ μην με μαλώνεις και μην με κάνεις να αισθάνομαι ντροπή?

Θυμήσου όταν έτρεχα από πίσω σου και έβρισκες δικαιολογίες όταν δεν ήθελες να πλυθείς.

Όταν βλέπεις την άγνοιά μου στις νέες τεχνολογίες, δώσε μου χρόνο και μη με κοιτάς ειρωνικά,

εγώ είχα όλη την υπομονή να σου μάθω το αλφάβητο.

Όταν κάποιες φόρες δεν μπορώ να θυμηθώ ή χάνω τον συνειρμό των λέξεων,

δώσε μου χρόνο για να θυμηθώ και εάν δεν τα καταφέρνω μην θυμώνεις? 

Το πιο σπουδαίο πράγμα δεν είναι εκείνο που λέω αλλά η ανάγκη που έχω να είμαι μαζί σου και κοντά σου και να με ακούς.

Όταν τα πόδια μου είναι κουρασμένα και δεν μου επιτρέπουν να βαδίσω μην μου συμπεριφέρεσαι σαν να ήμουν ένα ?βάρος?,

έλα κοντά μου με τα δυνατά σου μπράτσα, όπως έκανα εγώ όταν ήσουν μικρός και έκανες τα πρώτα σου βήματα.  

Όταν λέω πως θα ήθελα να ?πεθάνω?? μη θυμώνεις, μια μέρα θα καταλάβεις τι είναι αυτό που με σπρώχνει να το πω.

Προσπάθησε να καταλάβεις πως στην ηλικία μου δεν ζεις, επιβιώνεις.

Μια μέρα θα ανακαλύψεις ότι παρόλα τα λάθη μου πάντοτε ήθελα το καλύτερο για σένα, για να σου ανοίξω τον δρόμο.

Βοήθησέ με να περπατήσω, βοήθησέ με να τελειώσω τις ημέρες μου με αγάπη και υπομονή.

Σε αγαπώ παιδί μου?».

ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΑΘΗΤΡΙΑΣ ΤΟΥ Α2 ΓΚΕΖΕΠΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ  " ΤΟ ΠΙΟ ΓΛΥΚΟ ΨΩΜΙ".Έγραψε ένα δικό της παραμύθι.

 Η ΖΩΗ ΤΗΣ ΣΑΝΝΕΛ

Πολύ μακριά από εδώ ,στη Μέση Ανατολή,εκεί που γίνετα πόλεμος ζει ένα κορίτσι που τη λέγανε Σαννέλ μαζί με τους γονείς της.

Μια μέρα ζητήσαν τον πατέρα της να πάει στον πόλεμο.Η Σαννέλ φοβόταν μην χάσει τον πατέρα της.

Μετά απο περίπου 2 μήνες μάθανε πως ο πατέρας της Σαννέλ πέθανε!!!

Η Σαννέλ έκλαιγε για πολλές μέρες.

Μέτα από 6 βδομάδες η μητέρα της,της ανακοινώνει ότι πρέπει να φύγουν,διότι ο πόλεμος χείροτέρευε και κινδύνευαν μόνες  τους σε αυτόν τον τόπο!!!

         Ένα όμορφο πρωί λοιπόν η Σαννέλ και η μητέρα της φύγανε από το σπίτι τους και πήγανε στην Γερμανία,εκεί που ζούσε η 1η ξαδέλφη της μητέρας της.Το ταξίδι τους ήταν ήρεμο μέχρι που έφτασαν στην Πολωνία.Εκεί τους επιτέθηκαν ληστές!Η Σαννέλ φοβήθηκε πάρα πολύ!Ευτυχώς δεν τους πήρανε όλα τα χρήματα που είχαν!

      Μέτα από κανά δυο μέρες φτάσανε στην Γερμανία.Της Σαννέλ της άρεσε πάρα πολύ,επειδή ήταν γεμάτο τεράστια και μεγάλα κτίρια.Όταν φτάσανε στο σπίτι της θείας της Σαννέλ ανυπομονούσε να δει το δωμάτιό της.Μόλις το είδε ήταν πολύ χαρούμενη,γιατί πρώτη φορά θα κοιμότανε σε ένα μεγάλο και όμορφο δωμάτιο.

         Η Σαννέλ  αντιμετώπισε και καλά αλλά και κακά προβλήματα.Τα κακά προβλήματα ήταν ότι η Σαννέλ καταγόταν από άλλη χώρα και δεν μπορούσε να μιλήσει την γερμανική γλώσσα και το άλλο πρόβλημα ήταν πως τα παιδιά στον δρόμο αλλά και στο σχολείο  την κορόιδευαν λόγω της καταγωγής της.Τα καλά ήταν πως γνώρισε  παιδιά που είχαν την τύχη με αυτήν.

   Ένα από τα κορίτσια της τάξη της που δεν την κορόιδευαν ήταν η Ματίλντα.Η Ματίλντα ήταν από την Γερμανία αλλά δεν την ένοιαζε το χρώμα που είχαν οι φίλοι της,ούτε τι γλώσσα μίλαγαν και από που ήταν ή πως είναι εξωτερικά.Την ένοιαζε πως νιώθουν μέσα τους.'Ετσι και γίνανε κολλητές!!!!!!!!

   Μια μέρα κάθως έφευγε από το σχολείο τα παιδιά της τάξης της, κανόνισαν να της κάνουν μια φάρσα.Να της πετάξουν αυγά λίγα μέτρα πριν το σπίτι της!Και έτσι όπως πήγαινε προς  το σπίτι της την γέμισαν με αυγά!Αλλά εκεί κοντά ήταν η μητέρα της και μάλωσε τα παιδιά που της το έκαναν.

Την επόμενη μέρα τα κορίτσια της ταξης της την κορόιδευαν για τα ρούχα της.Την κορόιδεψαν και για το χρώμα του σώματός της,της ειπαν και:

-Έφυγες από την χώρα σου και ήρθες στην δική μας για να μας το παίξεις μαγκιά;

-Μα εγώ δεν σας είπα τίποτα εσείς με κοροιδεύατε, τους απάντησε η Σαννέλ.

Πέρασαν τα χρόνια Η Σαννέλ μεγάλωσε έκανε αυτό που ήθελε πάντα να γίνει μια πολύ καλή ηθοποιός.

 Έκανε μια πολύ καλή οικογένεια,αντιμετώπισε λίγα προβλήματα με τα παιδιά της επειδή η ίδια ήταν από άλλη χώρα,ύστερα έγινε γιαγιά.

Και κάπου εδώ τελειώνει και η ιστορία της!

ΤΕΛΟΣ                                                                         

             .Αθανασία Γκεζέπη.