ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

 

φωλιά εσύ μια αγκαλιά η μάθηση για μένα

μικρό παιδί μεγάλωσα τα χέρια σου φιλώ

σαν σε κοιτώ εκστατικός με μάτια ναν΄ κλαμένα

δεν ξέρω τι να πω

 

σχολειό ανθρώπινη καρδιά οι δάσκαλοι παρέα

τα γράμματά σου μ? έκαναν να φαίνομαι σοφός

στέκω μπροστά σου προσοχή κοιτάζω τη σημαία  

γαλάζιος ουρανός  

 

μία κερήθρα ζηλευτή μελίσσι η κυψέλη

μικρά παιδιά τριγύρω σου ο ήχος τους βοή

καρπός η μάθηση θα πω το προϊόν σαν μέλι  

μια όμορφη αυλή

 

μπορεί μη βλέπω τα παιδιά μα όμως τα ακούω

ο ποιητής έχει γραφή και χρώμα στο χαρτί

πόσες φορές δεν χάρηκα τον κώδωνα σαν κρούω

να βλέπω τη ζωή

 

στολίδι συ μες στο χωριό μ?ένα βουνό παρέα

και μία λίμνη γαλανή ΜΠΟΧΩΡΙ ζηλευτό

τριγύρω σου μια ήρεμη περίεργη η θέα

τους χτύπους μου μετρώ

 

δεν είμαι πια εγώ μεστός  παιδί  μικρό κεφάτο

μνήμες πολλές ζωντάνεψες εξέθαψες σκηνές

κουδούνι σαν εχτύπησε με πήγε και πιο κάτω

παρέα με το χθες

ΜΙΜΗΣ Χ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ